Σημείωση: Η Julia Thomson είναι blogger στο σπίτι σε 129 στρέμματα όπου γράφει για τις περιπέτειες της χώρας που ζει και ανακαίνιση DIY. Γράφει συχνά για αυτό το mutt.
Κάθε πρωί για την τελευταία εβδομάδα του Αυγούστου, περίμενα μια ροζ ανατολή του ηλίου. Τέλος, την τελευταία ημέρα του μήνα, ένα ελαφρύ μουντζούρι με dusky ροζ τσίμπησε τον ουρανό.
Ο Baxter και εγώ βγήκαμε στο μεγαλύτερο πεδίο μας. Καθώς φτάσαμε στο κέντρο, κάθισε, ικανοποιημένος για να μυρίσει το πρωί. Πήρα το σύνθημά μου από αυτόν και στάθηκα και παρακολούθησα την ανατολή του ηλίου.
Όπως έκανα, ένιωθα περιτριγυρισμένος από ειρήνη και ομορφιά. Ήμουν γεμάτος ευγνωμοσύνη για να μπορέσω να βιώσω και να εκτιμήσω αυτή τη στιγμή.
Αυτή η στιγμή ήταν ιδιαίτερα σημαντική για μένα, καθώς το τέλος του Αυγούστου σηματοδότησε την τελευταία μου μέρα στη δουλειά μου – η αξιόπιστη, σταθερή, υπεύθυνη δουλειά της ημέρας.
Από τις αρχές Σεπτεμβρίου, είμαι συγγραφέας ανεξάρτητου πλήρους απασχόλησης. Αυτό ήταν κάτι που σκέφτηκα να κάνω για μεγάλο χρονικό διάστημα. Για να πάρετε το βύθισμα είναι συναρπαστικό, τρομακτικό, τρομακτικό, χαρούμενο και μια ολόκληρη δέσμη άλλων συναισθημάτων.
Ξεκινώντας την τελευταία μου μέρα που περιβάλλεται από την ειρήνη και την ομορφιά του αγροκτήματος με έκανε να νιώθω πολύ καλά για την επιλογή μου και ενθουσιασμένος από το τι κρατά το μέλλον.
Όσο δεν μου αρέσει να σηκωθώ νωρίς για να περπατήσω το σκυλί, χωρίς αυτόν, δεν θα είχα κανένα λόγο να στέκομαι στη μέση του αγρού την αυγή. Είμαι ευγνώμων που έχω να έχω αυτή την εμπειρία και ότι κάθισε τον τρόπο που έκανε. Μου θυμίζει να απολαύσω τις στιγμές, να ζήσω στο παρόν και να απολαύσω τη ζωή.